مدیریت منابع انسانی
در آغاز کافی بود که کارفرما و کارگر با همدیگر به توافق برسند، اما همراه با توسعه دانش و تغییر ترکیب نیروی کار، گسترش شهرنشینی و به تبع آنها پدیدار شدن توقعات جدید در کارکنان ضرورت شناخت نیازهای نیروی کار و تاثیر آن بر کارکردهای سازمان و همچنین تطبیق آن نیارها با اهداف سازمان ضرورت یافت.
وجود متغیرهایی چون تجمعهای صنفی کارگری و نقش دولتها در تعیین سیاستهای اقتصادی و خودکفایی ملل، وجود برنامه‌‌هایی که در سطح بین اللملل، هم نیاز جامعه ملل و هم نیاز کشورها و هم نیاز سازمان و هم افراد را برآورده سازد، افزایش سطوح آموزش، افراد جامعه، تنوع تخصصها و پیچیدگی سازمانها و فناوری موجب اهمیت بخشیدن به مدیریت منابع انسانی و کارکنان شد.
مدیریت منابع انسانی معطوف به سیاست‌ها، اقدامات و سیستم‌هایی است که رفتار، طرز فکر و عملکرد کارکنان را تحت تاثیر قرار می‌دهند.
مدیریت منابع انسانی عبارتست از رویکردی استراتژیک به جذب، توسعه، مدیریت، ایجاد انگیزش و دست‌یابی به تعهد منابع کلیدی سازمان؛ یعنی افرادی که در آن یا برای آن کار می‌کنند.
مدیریت منابع انسانی فرایندی شامل چهار وظیفه جذب، توسعه، ایجاد انگیزش و نگهداشت منابع انسانی است.
مدیریت منابع انسان یعنی مدیریت کارکنان سازمان.
مقصود از مدیریت منابع انسانی سیاست‌ها و اقدامات مورد نیاز برای اجرای بخشی از وظیفه مدیریت است که با جنبه‌هایی از فعالیت کارکنان بستگی دارد، به ویژه برای کارمندیابی، آموزش دادن به کارکنان، ارزیابی عملکرد، دادن پاداش و ایجاد محیطی سالم و منصفانه برای کارکنان سازمان.
منبع : مقاله مدیریت منابع انسانی
نظرات شما عزیزان:
